Gronkowiec skórny

Gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermidis) i gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) to jedne z najważniejszych patogenów bakteryjnych u człowieka. Zakażenie tymi gronkowcami nie należy do rzadkości, a najczęstszą ich postacią są zakażenia skórne.

Gronkowiec skórny

Gronkowiec skórny to bakteria, która nie jest groźna dla zdrowego człowieka chyba, że ma on obniżoną odporność. Według statystyk owy gronkowiec zajmuje trzecie miejsce na liście przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych.

Jest to bakteria, którą prawie każdy człowiek ma na swojej skórze. Jego głównymi lokalizacjami są również błony śluzowe jamy ustnej, nosa, gardła, dróg moczowo-płciowych oraz jelito grube, czy wyżej wspomniana skóra.

Jak może dojść do zakażenia?

W przypadku gronkowca skórnego atakuje on pacjentów z osłabioną odpornością, poddawanych chemioterapii, u biorców narządów i szpiku kostnego oraz u wcześniaków. Po przerwaniu ciągłości skóry gronkowiec dostaje się do krwiobiegu i prowadzi do uogólnionego zakażenia, czyli bakteriemii gronkowcowej.

Zakażenie gronkowcem – objawy

Objawy gronkowca skórnego nie są charakterystyczne. Każdy przypadek gronkowca skórnego może dawać nieco inne objawy – wszystko jest zależne od tego, którą część ciała zaatakuje. Na objawy gronkowca skórnego szczególną uwagę powinny zwrócić osoby, które mają przejść operację.

Najczęstsze objawy:

• zmiany skórne
• złe samopoczucie
• ropnie na skórze
• bóle miejscu zakażenia gronkowcem
• owrzodzenia
• wykwity pod powierzchnią skóry

Gronkowiec skórny u dziecka

Jak wiadomo układ odpornościowy dziecka jest bardziej delikatny niż u osoby dorosłej, dlatego może być on niebezpieczny również wśród najmłodszych. Warto pamiętać, że jeśli u dziecka dojdzie do jakiegokolwiek urazu skóry, należy ją odpowiednio oczyścić oraz opatrzyć. Najważniejsze jest chronienie przed czynnikami zewnętrznymi w celu uniknięcia infekcji. Zmiany skórne u dziecka nigdy nie powinny pojawiać się bez przyczyny, jeśli tak jest, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Leczenie gronkowca skórnego

Zakażenia gronkowcem skórnym leczy się antybiotykami, przy czym lekooporność gronkowca skórnego jest podobna do lekooporności gronkowca złocistego.
Leczenie gronkowca na skórze najczęściej wymaga leczenia miejscowego, w postaci maści. Zdarza się, że konieczne jest także wdrożenie leku doustnego.  Chory powinien zadbać o odpoczynek, właściwą dietę, optymalną ilość snu. Na zmiany skórne można również zastosować okłady z miodu Manuka, pasty z kurkumy czy olejku z drzewa herbacianego.