HIV jest zakażeniem, które oznacza, że w organizmie człowieka znajduje się wirus nabytego niedoboru (upośledzenia) odporności. Wirus HIV ma to do siebie, że lubi się mnożyć i niszczyć układ odpornościowy zakażonej nim osoby, który z biegiem czasu przestaje chronić organizm przed chorobami. Zakażenie wirusem nie daje żadnych charakterystycznych objawów. Jeśli nie wykona się odpowiednich testów diagnostycznych, można żyć wiele lat w niewiedzy, że uległo się zakażeniu. Osoba, która nie wie, że choruje na HIV, może zachorować na AIDS, przy czym może też zarażać innych. AIDS to końcowy etap nieleczonego zakażenia HIV. To zespół chorób atakujących osoby zakażone HIV. Zaliczamy do niego różne infekcje i typy nowotworów. AIDS występuje po wielu latach trwania infekcji HIV u osób, które o swoim zakażeniu nie wiedzą.

Osoby, które wiedzą o swoim zakażeniu objęte są nowoczesną terapią antyretrowirusową, która zapobiega wystąpieniu AIDS!

Jak może dojść do zakażenia wirusem HIV?

Wirus HIV przenosi się 3 drogami:

  1. Drogą seksualną – udowodnione jest, że używanie prezerwatywy zmniejsza ryzyko zakażenia HIV, pod warunkiem jeśli jest dobrej jakości, została dobrze założona, od początku do końca stosunku jest na swoim miejscu i co najważniejsze, nie pękła, ani nie zsunęła się.
  2. Przez krew – gdy zakażona krew dostanie się na skórę, która jest uszkodzona, na błonę śluzową np. do oka, nosa, jamy ustnej, na narządy płciowe lub zostanie wstrzyknięta podczas używania wspólnych z innymi igieł i strzykawek.
  3. Podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią z zakażonej HIV matki na jej dziecko – dlatego kobiety planujące ciążę lub będące w ciąży powinny wykonać test w kierunku HIV (ginekolog ma obowiązek zaproponować to badanie), test powinien też zrobić przyszły ojciec.

Po przedostaniu się do ustroju wirus HIV dostaje się do krwi i tam zaczyna się rozmnażać. Jest to pierwszy okres zakażenia HIV, nazywany ostrą chorobą retrowirusową, trwa on od paru dni do kilku miesięcy, zazwyczaj jednak jest to ok. 3 tygodnie.

Pierwsze objawy HIV

  • szybsza męczliwość,
  • bóle głowy
  • bóle mięśni i stawów
  • redukcja masy ciała
  • przewlekłe osłabienie
  • zapalenie gardła
  • powiększenie węzłów chłonnych
  • w jamie ustnej, przełyku oraz w okolicy narządów płciowych pojawiają zmiany wrzodziejące
  • nawracające stany podgorączkowe i gorączkowe
  • wysypka zlokalizowana najczęściej na twarzy i tułowiu, niekiedy na kończynach
  • półpasiec
  • nocne pocenie się i przewlekające się biegunki

Kolejnym okresem zakażenia jest faza przetrwałego uogólnionego powiększenia węzłów chłonnych, która może trwać ponad 3 miesiące. Chociaż nie występują charakterystyczne objawy, wirus HIV rozmnaża się w węzłach chłonnych, a niektóre z nich powiększają się jednocześnie z wątrobą czy śledzioną. Rozmiar węzłów chłonnych może być zróżnicowany – od tych drobnych i twardych, poprzez niebolesne lub bardzo duże i asymetryczne. Na tym etapie zakażenia wirusem są niebezpieczni dla osób zdrowych, ponieważ bardzo często nie mają pojęcia, że są zakażeni wirusem HIV.
Kolejnym etapem zakażenia wirusem HIV jest faza utajenia. Faza ta może trwać nawet 8-10 lat. W tym okresie właściwie nie występują u chorego żadne dolegliwości, osoba zakażona czuje się dobrze. W dalszym ciągu utrzymują się i rozwijają zaburzenia układu odpornościowego, które spowodowane są namnażaniem wirusa.

Kto powinien wykonać test na HIV?

Test, w kierunku tego zakażenia powinna wykonać każda osoba, która:

  • kiedykolwiek miała kontakt seksualny z osobą, która na dany wirus chorowała, a stosunek odbył się bez prezerwatywy lub uległa ona uszkodzeniu,
  • miała wielu partnerów/ partnerek seksualnych
  • przyjmowała narkotyki w zastrzykach
  • nie wykonała testu w kierunku HIV i nie wie czy jest zakażona, czy nie
  • przebyła chorobę przenoszoną drogą płciową
  • miała kontakt z cudzą krwią, która dostała się na uszkodzoną skórę lub błony śluzowe
  • wykonywała tatuaż bądź piercing niesterylnym sprzętem

Gdzie można wykonać test na HIV?

Test na HIV, bezpłatnie, bez skierowania i anonimowo, można zrobić w jednym z punktów konsultacyjno-diagnostycznych (PKD). Badając się w punkcie konsultacyjno-diagnostycznym zachowujesz anonimowość. Nie musisz podawać swojego imienia i nazwiska, czy innych danych, ani przedstawiać żadnych dokumentów. Trzeba być jednak osobą pełnoletnią. W PKD można porozmawiać z doradcą, który pomoże ustalić, czy rzeczywiście wystąpiło ryzyko zakażenia i potrzebne jest badanie. Doradca odpowie też na pytania dotyczące HIV i AIDS oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową.

Jak wykonuje się taki test?

Sam test polega na pobraniu niewielkiej ilości krwi, dzięki której można zacząć poszukiwania antygenu wirusa i przeciwciał skierowanych przeciw wirusowi. Krew pobierana jest przez doświadczonych pielęgniarzy, zawsze przy użyciu sterylnych, jednorazowych igieł oraz strzykawek. Wynik jest gotowy do odebrania nazajutrz, lub do kilku dni (w zależności od punktu).

Comments are closed.